غزه

شاید صهیونیست‌ها فکرش را نمی‌کردند آن روزی که کشتی «مادلین» را در آب‌های بین‌اللملی بدزدند، این کاروان انسانیت، داوطلبان بیشتری پیدا می‌کند.

امروز نظم غربی به سرکردگی آمریکا و پادویی رژیم صهیونی، به مرز گستاخی رسیده است. دلیل این گستاخی نه احساس پیروزی، قدرت و غلبه (که پیش از این بیش از امروز بوده است) بلکه ترس است.

مَنْ نَامَ لَمْ يُنَمْ عَنْهُ | هر كه از دشمن آسوده بخوابد، دشمن نسبت به او نخواهد خُفت.

از معیار انسانیت تا معیار امت رسول ص ... این یک سوال و مسئله نیست! این درد جانکاهی است که روح و روان‌مان را می‌خورد، مثل خوره به جانمان افتاده و افسرده و غم‌زده مان کرده است!

اولا به این فرض توجه کنید تا در تحلیل اوضاع دچار خطای برداشت نشویم: هویت و سبک جنگ کردن اسرائیل بر ترس است. علت اینکه در غزه زن و بچه می کشد نیز همین است. تا چشم ها را پر کند. تا قدرت دیدن را بگیرد. تا نظام محاسباتی من و شما را بهم بریزد. دچار کپ کردن ذهن شویم. علت زدن رسانه ملی نیز به همین دلیل بود. در چند روز اول دستش از هر جهت خالی بود. لازم بود چشم ها را پر کند و به رسانه بیاید. لذا رسانه را زد تا بزور رسانه ای شود. اما همین هم برگشت و به صورتش خورد.

سرمایه داری شبه صنعتی مریض کشور، هرگز نتوانسته است خود را با اجتماع  ایرانی همساز کند و حیات خود را دائما با لگد زدن به جامعه ایرانی اسلامی  حفظ کرده است.

خبرگزاری آمریکایی بلومبرگ گزارش داد افزایش هزینه‌های اسرائیل برای جنگ در غزه و لبنان و تنش‌ها با ایران موجب غفلت از سایر بخش‌ها و تعمیق شکاف کسری بودجه این رژیم شده است.