خادمان عراقی: هرچه برای امام حسین خرج کردیم، مال و ثروتمان بیشتر شد!
آدام اسمیت و دارن هاردی هیچ درکی از اقتصاد اربعینی ندارند.

اگر در مشایه گام برداری، قدم‌به‌قدم با خادمان اباعبدالله مواجه می‌شوی و سوالی که سال‌ها ذهنت را درگیر کرده از آنان می‌پرسی: شما که میلیاردر نیستید؟ شما که حساب‌های بانکی کلان ندارید، چطور ممکن است هر سال این حجم از زائران را اطعام کنید؟

منِ نوعی که دیگر چرتکه‌ام از کار افتاده و فکرم که به علوم ذاتاً مسموم آدام اسمیت آلوده است، نمی‌تواند پاسخ او را درک کند. این جمله را از او می‌شنوم که می‌گوید: برای امام خرج کردم و مالم برکت پیدا کرد و رزقم زیاد شد.

خادم دیگری را پرس‌وجو کردم. او هم می‌گوید که سال قبل توان مالی کمی داشته اما به برکت انفاق و اطعام زوارالحسین، رزقش زیاد شده و امسال توانسته خانه‌ای بخرد و بیشتر خدمت کند.

این معادله رزق و برکت را از عالم آل محمد، امام صادق علیه‌السلام آموخته‌اند. انفاق در زیارت امام حسین، نه تنها مال انفاق‌شده را برمی‌گرداند (تهذیب‌الاحکام، ج۶، ص۴۵)، بلکه رزق را هم زیاد می‌کند (تهذیب‌الاحکام، ج۶، ص۴۲).

این معادله تقدیری را آدام اسمیت نمی‌فهمد، چرا که اصل در اقتصاد را منافع شخصی دانسته و معتقد است منافع شخصی، محرک فعالیت اقتصادی است. این را توماس هابز، فیلسوف بریتانیایی، هم درک نمی‌کند، چرا که او انسان را گرگ انسان می‌داند و معتقد است انسان‌ها ذاتاً گرگ هستند.

آری، اگر انسان فقط حیوانی باشد که در جنگل است، گرگی خواهد بود که منفعت خودش را بر همه‌چیز ترجیح می‌دهد. اما اگر در مدینة‌العلم امام علیه‌السلام باشی، در تلاش برای کسب حلال به غرض انفاق و ایثار مال خود در راه امام هستی تا فقر و فاصله طبقاتی را از بین ببری.

و این است رمز اربعین تمدن‌ساز که با محوریت امام علیه‌السلام، فقه‌المکاسب را به جهان عرضه می‌کند تا نمونه کوچکی از اقتصاد شیعی را به دنیا معرفی کرده و مقدمه ظهور ولی عصر را فراهم کند، ان‌شاءالله.