رهبر معظم انقلاب در بیاناتی در خطبه‌ نماز جمعه ٢١ فروردین ۶۶ به مناسبت سالگرد شهادت شهید‌صدر (ره) به شخصیّت این بزرگوار و اهمّیّت حادثه شهادت او اشاره می‌کنند که متن کامل این بخش از خطبه‌های معظم له برای اولین بار منتشر می‌شود.

مرحوم آیت‏‌اللّه‏ صدر بدون شک یکى از چهره‏‌هاى برجسته جهان اسلام بود. او صرفاً یک روحانى نبود، فقط یک مجتهد نبود بلکه یک امیدى بود براى آینده اسلام و به خصوص براى آینده عراق. یکى از آن شخصیّت‏هاى کم‌نظیرى بود که فقاهت اسلامى را با اندیشه جدید و نوآورى در مسائل و با شجاعت و با دیانت و تقوا همراه داشت.

حادثه شهادت این بزرگوار دو بُعد دارد. یک بُعد آن خسارت است. یک ضایعه‏اى بود براى جهان اسلام. واقعاً «ثُلِمَ فِى الاِسلامِ ثُلمَةٌ لایَسُدُّها شَى‏ء»؛ یک ثلمه‏اى و رخنه‏اى ایجاد کرد و ضرر بزرگى زد.

بعد دوّم قضیّه، بُعد سازنده این حادثه بزرگ است. این یک شهادت است، یک خون است، آن هم خونى به این طهارت، به این نفاست. این‏ جور این عنصر نفیس و عزیز که وجودش براى اسلام نافع بود و خودش هم می‌دانست، در عراق ماند و مبارزه کرد و مقاومت کرد و تسلیم نشد تا جان خودش را آن هم با این وضع داد.

او به ملّت خودش و پیروانش توصیه کرد: ذوبوا فى الامام الخمینى کما ذاب هو فى الاسلام. گفت: شما در امام عزیز امّت اسلامى ذوب بشوید، همچنان‏ که او خودش را در اسلام ذوب کرد. همان ‏طور که او خودش را تسلیم اسلام کرد، تسلیم او بشوید. این چه روشن‌‏بینى عمیق و عظیمى است.


✍️ اندیشکده قصد