چراغی که به نیازمند رواست به خانه حرام است!

به مناسبت سالروز شهادت حضرت زهرا داستانی اقتصادی از سیره این حضرت وجود دارد که امام حسن و امام حسین در کودکی بیمارشدند.
پیامبر به عیادت رفت و فرمود: علی جان برای آن‌ها نذری کن تا خدا سلامتی دهد.
‌امام علی و حضرت زهرا برای سلامتی آن‌ها نذر کردند که سه روز روزه بگیرند و پس از آن بیماری بچه‌ها خوب شد.
روز اول هنگام افطار، فقیری پشت در آمد و کمک خواست و همه اهل خانه غذایشان را به فقیر بخشیدند.
روز دوم هنگام افطار یتیم و روز سوم اسیری پشت در آمدند ‌و هربار امام علی و حضرت فاطمه و فرزندانشان با این‌که گرسنه بودند غذایشان را به آن‌ها بخشیدند و خودشان فقط با آب افطار کردند.

روز ۲۵ ذی الحجه، خداوند سوره انسان را نازل کرد و فرشتگان به دستور خداوند برای اهل بیتِ پیامبر غذای آسمانی آوردند.

‌در این زمینه آیات ۸ و ۹ سوره انسان نازل شد:
«وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا*إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَآءً وَلَا شُکُورًا»

‌ترجمه آیه این است که «و غذا را در عین دوست داشتنش به مسکین و یتیم و اسیر انفاق می کنند و می‌گویند ما شما را فقط برای خشنودی خدا اطعام می کنیم و انتظار هیچ پاداش و سپاسی از شما نداریم.»

‌سیره اقتصادی حضرت زهرا نه مبتنی بر سود و نفع شخصی و نه بر اولویت دادن رفع نیازهای اساسی اولیه خود و خانواده نسبت به همسایگان و نیازمندان بلکه متکی بر انفاق و اولویت‌بخشی به رفع نیاز همسایگان و نیازمندان و جامعه بوده است.

✍️ سیدامیرحسین حسینی