طبق گزارش تحریریه اقتصاد انرژی، پالایشگاه ۱۱۰ هزار بشکه‌ای گچساران در وضعیت فعلی از زاویای مختلف فنی، اقتصادی، محیط‌ زیستی و ... فاقد حداقل توجیه و معیارهای لازم است. به نحوی که سالانه، ۱.۲ میلیارد دلار خسارت یا عدم‌النفع به اقتصاد کشور تحمیل می‌کند! اما چرا چنین شده است؟!

ماجرا از جایی آغاز شد که یک پالایشگاه دست‌دوم دریایی، طراحی‌شده برای اقلیم مرطوب جنوب شرق آسیا، دمای ۲۰ تا ۴۰ درجه، رطوبت ۳۶ تا ۹۰ درصد، استفاده از آب دریا و تولید تنها ۱۰ درصد نفت کوره، بدون هیچ بازطراحی اساسی به منطقه خشک و فاقد آبِ گچساران منتقل شد؛ انتقالی که از همان ابتدا تحت فشارهای سیاسی انجام شد و مبنای مهندسی طرح را بی‌اعتبار کرد.

نتیجه این تصمیم غلط، جهش هزینه سرمایه‌گذاری از ۴۰۰ میلیون دلار به ۱.۳ میلیارد دلار و سقوط نرخ بازگشت سرمایه از ۲۳ درصد به کمتر از ۱۰ درصد بود؛ یعنی پروژه عملاً توجیه اقتصادی خود را از دست داد.

از سوی دیگر، سهم تولید نفت کوره از ۱۰ درصد به بیش از ۵۰ درصد افزایش یافته و محصولات استراتژیک از ۹۰ به ۴۵ درصد سقوط کرده‌اند؛ فلذا پالایشگاهی که قرار بود ارزش افزوده ایجاد کند، به دلیل مداخلات سیاسی برخی مدیران و نمایندگان مجلس اکنون به کارخانه تولید نفت کوره کم‌کیفیت (آن‌هم زیر استاندارد یورو۴) تبدیل شده است!

✍️ دکتر منان رئیسی