نویسنده: امینی | روزنامه خراسان (https://sarasari.khorasanonlin.ir/Newspaper/item/101220) | ۱۹ آذر ۱۴۰۳
سه مسیر کلی برای ابتکار کمربند جاده و راه چین قابل ذکر است. اول مسیر شمالی که از روسیه و کشورهای تحت نفوذ آن می گذرد. مشکل عمده این مسیر، تراکم پایین جمعیت است.
دوم کمربند دریایی است که از دریای چین جنوبی، اقیانوس هند و تنگه های هرمز و کانال سوئز می گذرد. این کمربند در مسیر ائتلاف های امنیتی و سیاسی کشورهای همسو با آمریکا نظیر هند و امارات قرار دارد.
اما مسیر سوم، از مرزهای غربی چین آغاز شده و تا افغانستان و پاکستان، عراق و سوریه و لبنان به سواحل مدیترانه و در نهایت اروپا می رسد. این مسیر کلی در مقایسه با دو مسیر دیگر از مزیت های عمده تراکم جمعیت بالا و وجود اقتصادهای دارای مواد اولیه و انرژی برخوردار است.
با این اوصاف، باید گفت کشورهای مهم محور مقاومت یعنی ایران، عراق، سوریه و لبنان به طور ناخواسته در مسیر مهمی از تقابل راهبردی چین و آمریکا قرار گرفته اند. ضمن این که اساساً محور مقاومت از جنبه های مختلف دیگر در تضاد با محور غرب قرار دارد.
همچنین با توجه به جهش تولید نفت آمریکا و بی نیازی آن از نفت آسیای غربی، این موارد، دلایل کافی برای حضور، دخالت و ایجاد ناامنی محور غرب در منطقه آسیای غربی را فراهم کرده است. گزارش دیروز خبرگزاری فارس تصریح می کند که یک دلیل حمایت آمریکا از ناآرامی های شرق اروپا، تضعیف رقبای خود در مسیر کریدور شرق به غرب است.
جنگ کریدورها بر سر «شام»
همچنین بخوانید...
- هایک: ایدئولوگ بمب افکن – از تاچریسم تا بمباران تهران!
- وثیقههای تورمی و اضافهبرداشت: پیوند پنهان بانکها با جهش ارز
- نه شرقی نه غربی، شعار یا نظم؟
- در هند با یک میلیارد جمعیت «چهارراه استانبول» ندیدم!
- از زن زندگی آزادی تا فقر و ناامنی سودان
- چرا امارات از خونریزی در سودان حمایت میکند؟
- آیا مشکل اقتصاد ایران ارزانی انرژی است؟
- باجگیری بینالمللی ترامپ جایگزین تجارت آزاد
- آیا امام خمینی مداخله دولت در اقتصاد را حرام میدانست؟
- حزب مِیلی آمریکا و گروگانگیری آرژانتین!
دیدگاه خود را بنویسید